Pleasantville, siyah-beyaz tonların egemenliğindeki, küçük ve kendine yeten bir kasabadır. Kasabanın insanları müthiş bir ahenk ile birbirlerine bağlıdırlar. Bu kasabada asla kötülük hüküm sürmeyecek gibidir. Ancak ortada bir problem vardır: Pleasantville, bir televizyon dizisinin kurguladığı bir kasabadır. David ise bir 90’lar çocuğudur. Hayatına dair en büyük hobisi Pleasantville’i izlemek ve dizi hakkındaki her şeyi bilmektir. Bir gün esrarengiz bir televizyon tamircisi, David’in evine tuhaf bir televizyon kumandası bırakır. David, bu kumanda sayesinde ablası Jennifer’ı da yanlışlıkla yanına alarak Pleasantville’in içerisine girmeyi başaracaktır. Gary Ross’un özellikle teknik dallarda Oscar’a aday olan filmi büyük bir beğeni toplayıp kült mertebesine ulaşmıştı. Filmin başrollerinde ise Tobey Maguire, Reese Witherspoon, Jeff Daniels, William H. Macy ve Joan Allen gibi ünlü simaları görmek mümkün.
13 yaş altı izleyici kitlesi aile eşliğinde izleyebilir.
Tobey Maguire
David
Reese Witherspoon
Jennifer
William H. Macy
George Parker
Joan Allen
Betty Parker
Jeff Daniels
Bill Johnson
J.T. Walsh
Big Bob
Don Knotts
TV Repairman
Marley Shelton
Margaret Henderson
Jane Kaczmarek
David's Mother
Giuseppe Andrews
Howard
Filmde Fahrenheit 451'den ırkçılığa kadar önemli bazı şeylere atıfta bulunulmuş. Filmin mükemmel ötesi bir felsefesi var size bunu siz fark etmeden yediriyor. Tabiki de siz filmde yaşanan "ne oluyor a-", "Oa çok akıllıca!" vb. daha nicesi şeye (size önemli gelsin yeter. Basit şeyler bile yorumlanasıdır) "Aslında" diyerek yorum yaparak izlediğiniz o soruların, o felsefenin farkında bir şekilde izliyorsunuz. En önemlisi ve güzeli de şöyle bir durdurup hiç de felsefe yapılması gibi görünmeyen bu filme bir minik yorum yaptığınızda kendinizi "bu soruyu hiç ciddili ciddili sormamıştım" derken buluyorsunuz. Ancak bu soruları soran biriyseniz cevabını bulması pek zor olmayacak, ha yok normalde de hayatı sorgulamayan biriyseniz zaten sormayacak ve - dolaylı yoldan da- cevabını bulmak için uğraşmayacaksınız. Kısacası film iki türlü de çok sarıyor, çok zevk veriyor, "hayır aga" ya da "bence de abi" diyeceğiniz anlar sunuyor. Benim felsefe felsefe diye konuştuğuma bakmayın. Eğer "öyle bir film izlemek istemiyorum, öyle çok sorgulama yapmak istemiyorum" derseniz de çok rahat ve zevkli şekilde izleniyor. Bir de söylemeden geçmeyeyim, aile yanında izlemeyin. Biliyorsunuz aile yanında tek bir öpücük damlası bile sanki filmi siz çekmişsiniz, hatta o öpücüğü siz vermişsiniz gibi bir durumun içine sokar sizi. O yüzden, yapmayın etmeyin guzum
Sitede filmi fazla kişi keşfetmemiş sanırım. Bİlimkurgu filmi önerileri içeren bir Youtube videosunda denk geldim.
Güzeldi
muazam ötesi bir film